Jurriaan de Vos

Installatiebouwer in eigen werk

Ik ben een bouwer, een maker, een speler. Vooral een speler. Iemand die speelt. Of dat nou in het theater is, met materialen, met muziek, met mijn lijf of met taal, ik moet en zal spelen met alles wat ik tegenkom. Ik ben een nieuwsgierig aagje, een knutselaar, een onderzoeker van dingen en gedachten. Soms een mimer, soms een schrijver of muzikant. Soms een computertechnicus, installatie- of decorbouwer.

Als maker ben ik gefascineerd door kinetische werken en het transformeren van ruimtes. ‘Het landschap’ en de relatie tussen mens, natuur en machine zijn daarbij belangrijke inspiratiebronnen. Jean Tinguely, Studio DRIFT en Marc van Vliet zijn voorbeelden voor mij.

Als fysieke speler floreer ik het best in intensief en expressief en werk, en ben niet bang voor tekst. Ik werk graag buiten, op locatie, en geniet van de uitdagingen daaromtrent. Ik ben een sterke en nauwkeurige beweger, en ik loop warm voor fysieke uitdaging, choreografieën en sytematische beweging.

Geschiedenis: alleen lezen als je net zo’n informatiehonger hebt als ik.

Het begon allemaal LANG GELEDEN in 1992. Skip intro. Fast forward 18 jaar. Na de Vooropleiding Theater/Zang in Apeldoorn, ben ik mijn artistieke drang verder gaan professionaliseren op de deeltijd kleinkunstopleiding Theateropleiding Selma Susanna(2010-2014).

Onder andere door mijn spelerschap bij Close-Act Theatre en de talloze mime- en danslessen op mijn opleiding en daarbuiten, besloot ik dat ik mij verder op dat fysieke theater wou storten. Ik deed in 2014 auditie voor de mimeopleiding aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. In de eerste twee jaar van het lesprogramma heb ik mij vooral als fysieke speler kunnen ontwikkelen. Door mijn deelname aan de voorstelling Our House van Boogaerdt/VanderSchoot nam mijn scholing een wending: door het bouwende en beeldende karakter van die voorstelling ben ik mij in de laatste twee jaar van mijn opleiding meer gaan focussen op installatie-werk. Hiermee heb ik mijn fascinatie met techniek weten te combineren met theater. Deze combinatie resulteerde in de installatie Horizon(2017), die zowel in de theaterschool heeft gestaan als op de Winterkaravaan, en later mijn afstudeersolo Weg(2018). Na mijn afstuderen heb ik met mijn oud-klasgenoten Collectief het Paradijs opgericht, waarbij ik tot juni 2022 betrokken was bij het maken en spelen van grootse, explosieve, fysiek-beeldende voorstellingen. Vanaf 2020 ben ik steeds meer gaan focussen op eigen werk. In samenwerking met Gemma Luz Bosch maakt ik Aircilla(2020), en mijn eerste solo werk in lange tijd, DEMARRAGE(2023). Met DEMARRAGE ben ik een weg ingeslagen waar fysiek engagement, techniek, duurzaamheid en idealisme samenkomt. Dus deze weg blijf ik voorlopig volgen!